Kleinschaligheid: waarom?

Erik van Efferen, manager van de logeerhuizen en projectleider: ‘Als organisatie staan wij voor ‘zo thuis mogelijke zorg’. Hierin sluiten we aan bij de Hervormingsagenda Jeugd, die door de Rijksoverheid is vastgesteld voor de periode 2023-2028. Punt 5 op die hervormingsagenda is:

‘We zorgen dat kinderen zoveel mogelijk thuis opgroeien, ook als zij hulp nodig hebben. Om die reden zetten we in op het voorkomen en terugdringen van residentiële jeugdhulp. Er vindt altijd een zorgvuldige afweging plaats welk type jeugdhulp passend is. Waar residentiële jeugdhulp toch nodig is, transformeren we deze verder naar woonvoorzieningen in een open, zo thuis mogelijke, kleinschalige vorm.’ 

Ook wij geloven dat kleinschalige woonopvang leidt tot betere en aandachtvolle zorg, een beter leefklimaat voor de client én een beter werkklimaat voor de medewerkers. Daarom starten we de komende periode met verbouwingen bij onze woongroepen vanuit het project ‘Kleinschalig Wonen’.’ 

Minder druk

Robinjo is 16 jaar en woont op een van de woongroepen die binnenkort verbouwd wordt. Hij vertelt: ‘Ik vind het heel fijn dat ze gaan verbouwen. Wij waren eerst met 9 huisgenoten; zo’n grote groep is echt te veel. Bijvoorbeeld de douche met z’n allen delen is echt een drama. En het is altijd druk. Ik kwam vaak laat in de avond thuis van sporttraining. Dan zaten ze met z’n allen in de tuin, of op de bank. Dan moet je iedereen groeten enzo, maar ik ben gewoon doodmoe na sporttraining. Het geeft veel meer rust als het kleiner is. Dan kan je echt je eigen leven opbouwen. We houden dezelfde begeleiders als eerst. Maar dat stond eigenlijk al heel sterk. Iedereen kan je helpen, er is veel aandacht. Alle begeleiders zijn heel anders, maar ze werken allemaal samen. Dat is zo fijn.’ 

Tijd en ruimte

Ikram werkt als pedagogisch medewerker op de woongroep waar Robinjo woont. Ze vertelt: ‘Ik ben nieuwsgierig naar wat er allemaal gaat gebeuren. De verbouwing gaat wel meevallen: ze gaan wat muurtjes doorbreken waardoor er straks minder en grotere kamers zijn. De ontwikkeling daarna zie ik als heel positief: door het kleinere aantal jongeren hebben wij meer tijd en ruimte voor de begeleiding per individu.’ 

Zo thuis mogelijk

Nicole is als gedragswetenschapper verbonden aan de woongroepen. Ze vertelt: ‘Met deze verkleinde woonvorm zetten we een natuurlijkere context neer voor het aangaan van gezonde, positieve verbindingen.’ Want verbinding is een belangrijk onderwerp, ziet Nicole. ‘We zien vaak dat de jongeren die bij ons komen wonen, gekwetst zijn of het vertrouwen in anderen een beetje zijn verloren. Wanneer een jongere niet meer thuis kan wonen, voelt dit vaak als een enorme afwijzing. Ook op andere momenten in hun leven hebben ze soms die afwijzing gevoeld: als reactie op hun gedrag, dat soms door bijvoorbeeld hechtingsproblemen of trauma’s opstandig, agressief of juist teruggetrokken kan zijn. Opnieuw vertrouwen krijgen in anderen en opnieuw relaties aangaan kan dan heel spannend zijn. In deze kleinere vorm, zonder de drukte of stress van een grote woongroep en met een vast en veilig team begeleiders, willen wij hen laten zien:  je mag als jongere vallen en opstaan en er is altijd ruimte voor herstel. We betrekken hier waar mogelijk ook belangrijke personen die om de jongeren heen staan, zoals ouders, overige familie en vrienden waar we graag vanaf de start mee samenwerken. Samen zorgen we voor herstel, perspectieven en creëren we een veilige context om te groeien.’

Ben jij een jeugdzorgprofessional die wil komen werken bij onze woongroepen? We hebben regelmatig vacatures. Klik hier voor alle vacatures.