Opnameweek en traumabehandeling voor ouders van Jeugdformaat-cliënten: ‘Ik heb mijn trauma’s en boosheid daar achtergelaten’
Gepubliceerd op: 06 juli 2022
We vertelden al eerder over onze samenwerking met het TraumaCentrum Nederland (TCNL) in Vorden. De eerste groep ouders van onze cliënten werd daar afgelopen voorjaar een week opgenomen voor traumaverwerking. Dit najaar vertrekt de tweede groep. Maar wat houdt die week precies in? Hoe zien de dagen eruit en wat brengt het de deelnemers en hun gezinnen? GZ-psycholoog Evelien van het TCNL en deelnemende moeder Naomi vertellen over de week.
Intensief
‘Je moet je voorstellen: een week klinische opname bij het TCNL staat gelijk aan één tot anderhalf jaar aan reguliere traumabehandeling,’ vertelt GZ-psycholoog Evelien. ‘De deelnemers hebben zes behandel- en therapiesessies per dag, dat telt op tot zo’n 45-48 sessies in de week. Het is intensief, maar daardoor ook heel effectief.’ Het dagprogramma is gestructureerd en elke dag bestaat uit twee keer psychologische behandeling, twee keer beeldende therapie en twee keer psychomotorische therapie. ‘Alle behandel-onderdelen sluiten op elkaar aan,’ vertelt Evelien. ‘Gedurende de week zit er een opbouw in onderwerpen, zoals grenzen verkennen, positionering en kracht. Die komen in alle programmaonderdelen terug. De sessies met de psycholoog zijn afwisselend imaginaire exposure en EMDR-therapie. Binnen TCNL werken we vanuit een lichaamsgerichte aanpak, gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek naar traumabehandeling. Trauma zit niet alleen in je hoofd, maar het hele lijf dient meegenomen te worden. Alle programmaonderdelen nemen het lijf dan ook in de behandeling mee.’
Kans gekregen
De traumaverwerkingssessies zijn zwaar, vertelt moeder Naomi. ‘Je moet je allerdiepste pijn in geuren en kleuren gaan vertellen. Juist de dingen die je jarenlang hebt weggestopt, daar zit zoveel verdriet. Ik vond het heel moeilijk. Maar nu ik weet wat het me oplevert, was het het zeker waard.’ Jeugdhulpverleners van Jeugdformaat, waaronder gedragswetenschapper Sabine, waren bij de kinderen van Naomi betrokken vanuit een Voorkomen Uithuisplaatsingstraject. Ze vertelt: ‘Bij Jeugdformaat kijken ze écht naar je. Niet alleen naar hoe ik het doe als moeder, maar ook naar wat ík nodig heb, wat mij zou helpen. Bij Sabine kon ik altijd terecht met mijn verhaal, over de kinderen maar ook over mezelf. Zij heeft me gepusht: maak van iets negatiefs iets positiefs. Daar kreeg ik de mogelijkheid voor en dat heb ik gedaan. Ik zag niks moois meer, was altijd boos en altijd aan het vechten. Dat heb ik allemaal in Vorden achtergelaten. Nu zie ik weer zoveel positieve dingen om dankbaar voor te zijn. Sabine zegt: je hebt het zelf gedaan. Maar als ik de mogelijkheid niet had gekregen, was het nooit gebeurd.’
Als groep
De groep ouders, in dit eerste geval allemaal moeders, had veel steun aan elkaar gedurende de week. Naomi: ‘In korte tijd maak je zo’n diepe connectie met elkaar. Van half 9 ’s ochtends tot half 9 ’s avonds zit je met elkaar te kleien bij beeldende therapie, ga je samen mountainbiken tijdens psychomotorische therapie, lunch je als groep en volg je samen weer de psycho-educatie. We konden praten over onze kinderen en thuissituaties. De andere vrouwen gaven mij soms echt weer de kracht om door te gaan. Tijdens beeldende therapie barstte een van de moeders opeens in tranen uit. Zo’n mooi moment, want eerder had ze verteld dat zij al twee jaar lang niet kon huilen. Opeens kwam alles los. We hebben haar allemaal beetgepakt en met haar mee zitten janken. Binnenkort gaan we met elkaar barbecueën. En een van de moeders zie ik regelmatig. Ze is echt een vriendin geworden.’
Thuiskomst
Al worden tijdens de week enorme stappen gemaakt; een week blijft natuurlijk kort en de stap naar huis voelt soms erg groot. Evelien: ‘Met de betrokken hulpverleners van Jeugdformaat hebben we hier goed over gesproken. Zij waren bij de intakes betrokken, zijn tijdens de week een dag langsgekomen, en we hebben ook gezorgd voor een warme overdracht bij de afsluiting. Zo is iedereen op de hoogte van dezelfde informatie. Ook is inbedding in zorg een vereiste van ons: dat de deelnemers na deze week nazorg zoals verdere traumabehandeling krijgen.’ Naomi vertelt: ‘Opeens stond ik weer met beide benen in de realiteit. Ik zag: ik ben veranderd, maar hier thuis is niets veranderd. Dat was moeilijk. Gelukkig was ik er goed op voorbereid. Met de behandelaren heb ik een plan gemaakt met punten, over wat ik in het dagelijks leven wil gaan toepassen. En ik krijg nabehandeling in de reguliere GGZ, al voelt dat bijna niet meer als nodig. Ik ben echt teruggekomen als ander mens. Ik heb nu rust. Ik kan weer vooruitkijken, met mijn kinderen. En wat ik jarenlang absoluut niet zo voelde, is nu echt zo: ik verheug me op de toekomst.’
Trauma: extra informatie
In de intakefase van het TCNL vinden twee tot drie intakes plaats. Op basis daarvan wordt een advies tot behandeling gegeven: een intensieve kortdurende dagbehandeling of een intensieve kortdurende klinische behandeling. Mensen kunnen enkel in behandeling komen bij het TCNL wanneer iemand ingebed is in zorg binnen bij voorkeur de SGGZ. Alle informatie over intake, dagbehandeling, klinische opname en verwijzing van het TraumaCentrum Nederland vind je op hun website.
Meer leren over traumaverwerking? Twee tips van GZ-psycholoog Evelien: