Een samenwerking tussen ouders en pleegouders: moeder Natasha is iedere week welkom
Gepubliceerd op: 27 september 2023
Moeder Natasha kreeg haar baby onder moeilijke omstandigheden. Hierdoor kan zij zelf niet voor haar kind zorgen. Maar dit betekent niet dat ze geen liefde heeft voor het kleine jongetje. Haar zoon woont in een fijn pleeggezin waar Natasha iedere week welkom is. Pleegzorgbegeleider Ard ging mee naar een van die bezoeken, en vertelt over de mooie band tussen moeder en zoon.
De zoon van Natasha is nu anderhalf jaar oud. Ze wist pas van haar zwangerschap toen ze in het ziekenhuis belandde na een herseninfarct. Na haar ontslag uit het ziekenhuis kwam ze ook nog eens op straat te staan. Ze was dakloos. Door de omstandigheden en haar eigen gezondheid na de herseninfarct is het voor Natasha niet mogelijk om voor haar baby te zorgen. Daarom kwam het kleine jongetje in een fijn crisispleeggezin terecht, dichtbij de plek waar Natasha verbleef. De periode bij dit gezin was geweldig, de pasgeboren baby werd door de pleegouders en hun kinderen omringd met aandacht, rust en regelmaat. De moeder kwam een paar keer per week een uurtje op bezoek. Tijdens die bezoeken kreeg ze haar zoon op haar arm, werd er gelopen met de kinderwagen, gaf ze de fles en deden ze hem in bad. Zo kreeg Natasha de ruimte om toch zo veel mogelijk voor haar kindje te kunnen zorgen.
Tijdens het verblijf van de baby in het crisispleeggezin werd er gezocht naar een vast pleeggezin waar hij zou mogen opgroeien. Daarnaast was het heel belangrijk dat het pleeggezin ook ruimte bood aan de moeder om zo veel als mogelijk een rol te krijgen in de opvoeding van haar zoontje. Na een half jaar werd dit gezin gevonden. Het is een liefdevol, eerbiedig en openhartig gezin van islamitische afkomst. Door hun ervaringen in het leven, hun houvast in hun geloof en de liefde voor elkaar, voelden zij de ruimte in hun hart en huis om nog meer liefde te geven. Ze maken het voor het kleine jongetje heel duidelijk dat Natasha zijn mama is, zo wordt ze ook steeds genoemd richting de zoon.
Een tijd na de plaatsing ga ik samen met Natasha op bezoek bij de pleegouders. De deur wordt opengedaan en er staat een vrolijke dreumes van anderhalf jaar met een grote glimlach. Als wij onze schoenen uit hebben gedaan en onze handen wassen in de keuken kijkt het jongetje met een nieuwsgierige blik om het hoekje en zoekt duidelijk contact met zijn moeder. “Hé, wie is daar nou?” zegt de pleegmoeder, “Dat is mama… Hallo mama!”. Enthousiast reageert het zoontje. Er wordt druk gespeeld, televisie gekeken, de kleine jongen gaat bij Natasha op schoot zitten en haalt soms een speelgoedje tevoorschijn die hij aan zijn moeder laat zien. Er is contact en verbinding tussen de moeder en haar zoon. De tijd vliegt voorbij en na een uurtje stappen Natasha en ik de deur weer uit. “Tot woensdag!” zegt Natasha tegen de pleegouders. Dan is het weer tijd voor haar wekelijkse bezoekje. Ze krijgt nog een dikke knuffel van haar zoontje en we worden uitgezwaaid.
De pleegouders geven aan dat het bieden van pleegzorg fijn en intensief is. Het is soms natuurlijk ook zwaar. Er komt nachtelijke onrust voor, ze hebben er een grote verantwoordelijkheid bij en nu hij goed kan lopen en alle kanten op gaat hebben ze hun handen vol aan hem. Maar ze genieten volop van zijn vrolijkheid. Ze staan 100% achter hun keuze en realiseren zich dat zij het verschil maken in het leven van Natasha en haar zoon. Hier zijn ze iedere dag dankbaar voor!