Een samenwerking tussen ouders en pleegouders: het inspirerende verhaal van pleegmoeder Elise
Gepubliceerd op: 13 juli 2023
Elise is pleegmoeder. Volgens haar pleegzorgbegeleider Charlotte is zij zelfs een geboren pleegmoeder. Charlotte vertelt waarom de focus van Elise op gedeeld opvoederschap zo inspirerend is, en Elise vertelt over waarom het samenwerken met de ouders van haar pleegkinderen voor haar de normaalste gang van zaken is.
Pleegzorgbegeleider Charlotte
Charlotte is pleegzorgbegeleider bij Jeugdformaat. Zij begeleidt pleegmoeder Elise met veel bewondering: ‘Ze doet dit echt met haar hele hart, en ik sta naast haar om haar te ondersteunen waar nodig.’
‘Bij Jeugdformaat richten we ons (waar mogelijk) op gedeeld opvoederschap. Dit houdt in: opvoeden gebeurt door de pleegouder(s) en ouder(s) samen. Wanneer een kind uit huis wordt geplaatst omdat de ouders de zorg niet meer kunnen dragen, streven we naar een situatie waarin de ouders wel een grote rol spelen in het leven van hun kind. Pleegmoeder Elise is het perfecte voorbeeld van gedeeld opvoederschap. Een uithuisplaatsing kan voor ouders als een enorm verlies voelen, en vaak is er sprake van rouw. Elise gaat het gesprek aan met ouders. Samen onderzoeken ze wat er wel mogelijk is, zodat zij toch bij kunnen dragen aan de opvoeding. Hierdoor neemt Elise een stukje van die rouw weg. Ze betrekt de ouders van haar pleegkinderen overal bij en maakt het voor hen toegankelijk om een rol te pakken in de opvoeding.
Elise was een van de eerste pleegouders die ik mocht begeleiden toen ik als pleegzorgbegeleider begon. Zij inspireert mij enorm. Ze laat zien dat je echt veel kan bereiken door flexibel om te gaan met het contact tussen ouders en kind. Elise geeft mij vaak nieuwe inzichten. In andere pleeggezinnen die ik mag begeleiden denk ik vaak aan haar aanpak en neem ik Elise als voorbeeld.
Wat ik goed vind aan de aanpak van Elise is dat kinderen zo min mogelijk in een loyaliteitsconflict komen. Een loyaliteitsconflict komt soms voor bij kinderen die niet meer thuis kunnen wonen. Zij maken zich bijvoorbeeld zorgen over wie er voor papa of mama zorgt nu ze in een pleeggezin verblijven. Elise voorkomt dit door de ouders te betrekken bij het dagelijks leven. Hierdoor begrijpen de kinderen altijd waar zij vandaan komen, en weten zij dat ze geen keuze hoeven te maken tussen de ouders en het pleeggezin. Hierdoor gaat de verbinding met ouders niet verloren. Elise kan goed het probleem van de ouder begrijpelijk vertalen naar het kind. Dit doet zij zonder een vooroordeel. Hierdoor snappen kinderen wat er aan de hand is en waarom het voor hen (tijdelijk) niet mogelijk is om thuis te wonen. Ze doet dit echt met haar hele hart, en ik sta naast haar om haar te ondersteunen waar nodig.’
Pleegmoeder Elise
Elise is al tien jaar pleegmoeder. Op dit moment zorgt zij voor drie kinderen: een meisjestweeling van negen jaar en een jongentje van vier jaar. Daarnaast heeft zij nog twee jongens die af en toe in de weekenden bij haar thuis komen. Deze jongens woonden hiervoor ook al een aantal maanden vast bij haar.
‘Ik vind dat ouders en kinderen onlosmakelijk verbonden zijn met elkaar, ook wanneer een ouder niet zelf voor zijn of haar kind kan zorgen. Als pleegmoeder heb ik een sterke visie: wanneer het haalbaar is, is het belangrijk dat een kind in contact blijft met de ouders. Niet alleen het belang van de kinderen, maar ook het belang van de ouders staan bij mij hoog in het vaandel. Daarom zie ik mijn rol als pleegouder als een verbinder en helpende hand.
De moeder van de tweeling is helaas ongeneselijk ziek. Zij blijft regelmatig bij mij thuis logeren zodat ze haar kinderen vaker kan zien. Een tijdje geleden gaf zij aan dat ze het leuk zou vinden om op de meiden te passen. Ik heb hiermee ingestemd. Ze vond het echt fantastisch. Zo krijgt ze toch de kans om haar kinderen op te zien groeien en een grote rol in hun leven te spelen. Ik vind het mooi om dit voor haar te kunnen doen. De moeder van mijn pleegzoon was bang dat ze haar kind niet vaak meer zou zien vanaf het moment dat ik de voogdij kreeg. Ik zei tegen haar: ‘Jij blijft altijd welkom bij ons, je hoort er gewoon bij.’ Op verjaardagsfeestjes en feestdagen komt iedereen bij elkaar bij mij thuis. De ouders zijn altijd welkom en ik maak er steeds een groot feest van. Nu zit mijn huis vol en heb ik geen ruimte om meer pleegkinderen op te vangen. Dit zou wel mijn ultieme droom zijn. Als ik nog groter mag dromen zou ik de schuur ombouwen tot een verblijf voor de moeder van de tweeling. Ik gun haar om de tijd die zij nog heeft door te kunnen brengen met haar kinderen.
Tegen alle pleegouders in Nederland zou ik willen zeggen: ga met de ouders in gesprek. Ga niet uit van wat er mis kan gaan, maar juist van wat het allemaal kan brengen. Geef het een kans en vertrouw erop. En mocht je twijfelen over pleegzorg en bang zijn voor gedoe met ouders: het is juist prachtig om die verbinding tussen ouders en kinderen tot stand te kunnen brengen. Het levert veel bijzondere momenten op waar ik iedere dag enorm van geniet.’