Slapende honden
Jeugdigen die veel stress of nare dingen hebben meegemaakt, kunnen daar last van krijgen. Omgaan met gevoelens is dan moeilijk: ze zijn snel boos, bang of somber. Ze hebben moeite met opletten, leren, slapen slecht, hebben nachtmerries of ze denken steeds weer aan nare herinneringen.
Sommige jeugdigen willen het niet over hun trauma of zeggen dat ze er geen last van hebben. Het lijkt alsof ze het vergeten zijn. De volwassenen om hen heen willen ze niet overstuur maken door er over te beginnen: ze willen geen ‘slapende honden wakker maken’.
Uit onderzoek blijkt echter dat het schadelijk kan zijn om nare herinneringen te laten rusten. Hoe langer wordt gewacht met behandeling, hoe groter het risico op permanente schade. Door traumatisering te herkennen en in een vroeg stadium te behandelen, worden kinderen/jeugdigen beschermd tegen ernstige psychische problemen op latere leeftijd. Ook als ze geen klachten laten zien, terwijl er wel sprake is geweest van zeer ingrijpende gebeurtenissen, is traumabehandeling belangrijk.
Er is vaak een goede reden om niet over nare herinneringen te willen of kunnen praten. Met de Slapende Honden methode wordt uitgezocht wat die redenen zijn en hoe het kind geholpen kan worden om daar oplossingen voor te vinden. Als het mogelijk is worden beide ouders en de familie erbij betrokken. Zij kennen het kind goed, het vertrouwt hen, zij kunnen steunen of het kind vindt hun mening belangrijk. Ook als één of beide ouders het kind hebben mishandeld, misbruikt of verwaarloosd is het belangrijk dat die ouders betrokken worden bij de behandeling. Jeugdigen kunnen bang zijn voor die ouder, extreem loyaal zijn, voor hun ouder zorgen of zichzelf de schuld geven. Door Slapende Honden wordt het kind ontvankelijk gemaakt voor een passende traumabehandeling als EMDR of CGT.
