Thuis bij gezinshuisouder Kirsten: 'De hond veroordeelt niet, de hond ziet niets negatiefs aan jou'
Gepubliceerd op: 28 september 2021
Aangenaam: ik ben Kirsten, 31 jaar oud en gezinshuisouder bij Jeugdformaat. Al negen jaar vang ik kinderen op die (tijdelijk) niet meer thuis kunnen wonen. Zolang de kinderen bij ons wonen, draaien ze 24/7 mee in ons gezin. Deze kinderen hebben vaak al veel meegemaakt en hebben daarin ondersteuning nodig. Soms is het intensief, maar je kunt ook de mooiste dingen meemaken die je voor altijd bij je zal dragen. Daarom laat ik je graag zien wat wij zoal beleven in ons gezinshuis. Welkom bij mij thuis!
Toen we in 2013 begonnen als een gezinshuis, woonden we in het centrum van een dorp. Een oud bruin konijn was onze enige aaibare inwoner op dat moment. In 2016 verhuisden we naar een woonboerderij. Mijn man had altijd gezegd: ‘Nee Kiss, we nemen geen hond. Die hoort bij een boerderij.’ Oei, dat was even slikken voor hem toen we tóch ineens eigenaar werden van een oude boerderij. Inmiddels zijn we twee husky’s verder en hebben we nog een kat en een aantal kippen lopen.
Ik had van te voren niet bedacht wat de honden voor onze kinderen zouden kunnen betekenen. In een vorige blog schreef ik over vertrouwen en hoe moeilijk dat voor veel pleeg- en gezinshuiskinderen is. Maar tegenover de hond blijkt dat dus totaal anders te werken. De hond veroordeelt niet, de hond ziet niets negatiefs aan jou. Je kunt hem ook werkelijk alles vertellen, want het blijft tussen jullie. De hond is altijd blij je te zien en tijdens het aaien van een hond maak je oxytocine aan. Dit hormoon verlaagt je stress, bloeddruk en hartslag. Als één van de kinderen onrustig of verdrietig is en de hond komt erbij liggen: wauw!
Omdat honden de voorkeur geven aan een rustige roedel, proberen ze altijd de kinderen te kalmeren. Zo kwam één van de honden naar een kind toe dat boos was. Doordat de hond met zijn oren plat en al kwispelend het kind probeerde te sussen, zakte al snel de boosheid. Bovendien spiegelt de hond jouw gedrag en kun je veel leren over leiderschap.
Ik heb zelf ook veel gehad aan de honden tijdens pittige dagen in ons gezinshuis. Iedere avond na het eten nam manlief de boel over en kon ik een rondje lopen om mijn hoofd even leeg te maken. Niets zo fijn als je het mij vraagt om dit met mijn viervoeters te doen. Vanaf ons huis schiet je zo het bos in en dan kon ik echt even de dingen loslaten en ontspannen. Met nieuwe energie stapte ik de voordeur weer binnen. Een stok achter de deur om heel bewust te worden van mijn gedachten en energie.
Omdat ik hier meer mee wilde doen, ben ik gestart aan de opleiding Spiegelen met honden. Een hond laat zien hoe jij erbij zit. Hoe jij je écht voelt. Daar prikt de hond zo doorheen. En als je met honden aan de slag gaat, kom je veel over jezelf te weten. Ik hoop mensen en kinderen hierbij te kunnen helpen in een stuk bewustwording. Binnenkort start ik voor het echie!
Volgende maand deelt Kirsten weer een ervaring uit het gezinshuis. Haar vorige blog gemist? Je leest ‘m hier.