Jeugdformaat 20 jaar! Collega’s aan het woord die 20 jaar in dienst zijn
Gepubliceerd op: 03 januari 2023
Hoera, Jeugdformaat is jarig! Op 1 januari 2003 ontstond Jeugdformaat uit een fusie van Centrum Jeugdhulpverlening Haaglanden (CJH), Regionale Instelling Jeugdhulpverlening (RIJ), Stichting Jeugdhulpverlening Delft (SJD), De Ark en Centrum voor Pleegzorg Haaglanden. Op dat moment had Jeugdformaat 4800 cliënten, 400 pleegzinnen en één gezinshuis. Nu, 20 jaar later, bieden we jeugd- en opvoedhulp aan ongeveer 10.000 kinderen en jongeren, hebben we meer dan 1000 pleeggezinnen en 30 gezinshuizen. Er is dus heel wat veranderd. Wat zijn herinneren van de afgelopen 20 jaar die medewerkers van Jeugdformaat bij zijn gebleven? En wat hebben zij precies zien veranderen? Hieronder hun verhalen.
Hugo, bestuurssecretaris, 24 jaar bij Jeugdformaat:
‘Ik werk bij Jeugdformaat sinds ik 25 jaar oud ben. Wat ik mooi vind om te zien, is dat ondanks veel veranderingen de kern van de visie van Jeugdformaat altijd hetzelfde is gebleven. In 2003 ontstonden we met de visie om de potentie van opvoeders te vergroten, het sociale netwerk te versterken en om te ondersteunen waar het kinderen, jongeren en ouders in eigen kracht even niet lukt. Dat is waar we nu nog steeds voor staan: dat systeemgericht en outreachend werken, en cliënten en hun gezin in eigen kracht zetten. Er is veel veranderd, maar waar we voor staan is al die tijd hetzelfde gebleven.’
Henri, gastheer op een logeerhuis, 31 jaar bij Jeugdformaat:
‘Geloof het of niet, maar ik onthoud bijna alle cliënten die bij ons hebben gewoond. Soms komen ze langs, dan zeggen ze: ken je me nog? En dan zeg ik: natuurlijk ken ik je nog! En dan doen we even een bakkie. Het is super om te horen hoeveel van die gasten goed terechtkomen. Een jongen zat van zijn 6e tot zijn 18e in de jeugdzorg, die kwam langs in een Porsche die hij van zijn eerste centen eerlijk verdiend had. Is toch geweldig. Nog zo’n leuke herinnering is een jongen die kwam vertellen: ‘Ik heb 500 euro verdiend! 100 heb ik aan mijn moeder gegeven. 50 aan mijn zusje. En van 350 euro heb ik wiet gekocht!’ En weetje, ik zei: je hebt het eerlijk verdiend, er hard voor gewerkt en het niet gestolen.. Je hebt je moeder en zusje blij gemaakt.. Je mag ermee doen wat je wil! En dan denk ik bij mezelf: die komt wel goed terecht.’
Sandra, manager opvang alleenstaande minderjarige vluchtelingen, 33 jaar bij Jeugdformaat:
‘Jeugdformaat ben ik in al die jaren niet zat geworden. Juist niet: ik vind het heel fijn om te werken in zo’n vertrouwde omgeving met mensen voor wie ik veel sympathie heb. En, in al die jaren ben ik constant bij mezelf blijven nagaan: heb ik nog die prikkel, die motivatie, voor wat ik doe? Vind ik het nog leuk? Als je dat bewust bij jezelf blijft nagaan, kan je zoveel betekenen. Jeugdformaat ken ik ook echt als organisatie die niet snel ‘nee’ zegt. Ook bij moeilijke casussen ziet Jeugdformaat vaak mogelijkheden. Dat ervaar ik al ruim 30 jaar zo. Buiten hokjes denken, begrip hebben voor een situatie, daar kom je ver mee.’
Ilone, manager diagnostiek & behandeling, 31 jaar bij Jeugdformaat:
‘Ik vind het echt mooi om te zien hoeveel nieuwe deskundigheid en expertise we als Jeugdformaat hebben verzameld in de afgelopen 30 jaar. De sterke visie op systeemgericht werken, breed kijken en ook áchter het gedrag kijken zodat we niet symptoombestrijdend werken maar cliënten echt verder helpen: daar ben ik heel trots op.’
Nancy, regiebehandelaar, 35 jaar bij Jeugdformaat:
‘In de afgelopen 35 jaar is er zóveel veranderd binnen het vakgebied. Literatuur en wetenschappelijke inzichten over trauma, hechting en autisme zijn enorm toegenomen. Die constante ontwikkeling maakt het vak juist zo interessant. Vandaag heb ik weer twee nieuwe boeken besteld, waarvan ik denk, daar heb ik iets aan bij die of die cliënt. Dat voortdurend leren, nooit stilstaan, dat houdt het zo leuk. Absolute hoogtepunten in mijn werk zijn de momenten waarop ik de uitslag van een diagnostiektraject aan ouders geef, en zij zeggen: dit is precies mijn kind. Dat vind ik zo mooi. Dat het is gelukt om uit te leggen waaróm dit kind problemen heeft, dat het kind er niets aan kon doen, en dat het nu ook goed te begrijpen is dat ouders het al die tijd ook lastig hebben gehad. Dat systemisch kijken, ontschuldigen, normaliseren, kan zoveel doen in een gezin en in de relatie van ouders.’